Damar Ayrılık Sözleri

İki insan ayrılırken, şefkatli konuşan taraf âşık olmayan taraftır.

Seni unutmak için ant içtim gözlerin geldi aklıma vazgeçtim.

Seni yüreğimin derinlerine attım. Üzerine çelik kapılar kapattım. Beni öyle incittin ki seninle olan iyi hatıraları (istediğim halde) bile hatırlayamıyorum. Sen cezanı kendi kendine verdin.

Ömür bir gül gibidir. Belki solmaz ama her gün bir yaprağı dökülür.

Gitmek istiyorsa, bırak gitsin! Aklı başka yerde olanın, bedeni yanında kalsın ister misin?

Seni günle paylaşmak istedim bana bile yetmez dedi, geceye sordum olmaz diye fısıldadı, yıllara sordum bekle ama boşuna dedi, boynumu bükünce ecelim tamam dedi.

Gitmek için bahane arardın ya, al işte gözümün üstünde kaşım, altında yaşım var!

Kaldır kadehi ey sevgili önce gelişine sonra gidişine. Dibini bulunca gelmişine geçmişine!

Merhaba sevdiğim; ben o sevmediğin. Bugünde mi geçmedim aklının kıyılarından? Ümit Yaşar Oğuzcan

Ayrılık dilinden ne olur sanki, sen gittin ellere ben de ölüme.

Dudakların titriyordu sevgili, hoşça kal deyişinle ilk kez adam öldürür gibi.

Sevdiğim den bu yana her acıyı tattım her çileye alıştım yalnız senin yokluğuna alışamadım. Artık anlıyor um hasret ten gözyaşından başka bir şey vermemişsin bana.

Öyle bir gel demelisin ki mesafeler anlamını yitirmeli.

Sonra tek kare fotoğrafın çıkıyor karşıma Ah! Diyorum, yine bana bakar gibi bakmış.

Bir bulut olsaydım ne de güzel ağlardım ama…

Bırakma beni sevdiğim, gidişine dayanamam! Hasret gözyaşlarımla kendimi avutamam, dönerim dersin ama kadere inanamam, bıraktığın anılarla ben sensiz yaşayamam!

Bu bir ayrılık şarkısı, seninle kayboldu, yazmak kolay değil, duymaksa zor oldu.

Kalbimi kırmak suya yazı yazmak kadar zordur. Kırılan kalbimi düzeltmekse gece doğan güneşe dokunmaya benzer. Sen o suya yazı yazdın şimdi günesin dogmasını bekle.

Ardımda bırakıp gül çağrısını ayrılık anı bu sisli şarkıyı ırmaklar gibi akıp uzun uzun terk ediyorum bu kenti ah ölüler gibi.

Bir gün gelecek sende yanacaksın. Bana yalvaracaksın. İnkâr edip gitmek kolay mı? Öl deseydin ölmez miydim? Aşkım ve ölesiye sevmelerim yalan değildi yalan olan senin sevgindi sendin. Sen hayatımın en büyük hatasısın.

Yalnızca çocuklar ağlar ve yalnızca Allah affeder. Eğer bir gün beni terk edersen; çocuk değilim ağlamam, Allah değilim affetmem.

Gidişin canımı yaksa da devam et çünkü yürüyüşüne hastayım.

Allah’ım şu sonbaharda al ki canımı o vefasız mezarıma koyacak gül bulamasın!

Bizim isyanımız sokaklara güzelim. Kaldırımlarda aç yattığımız zamanlara bizim isyanımız senin gibi kahpelere güzelim sevip de terk edildiğimiz zamanlara senin isyanınsa paranın bittiği zamanlarda!

Ayrılığın adı bir beyaz gül ağlatanın adı büyük sevdam gitme gitme kal, gitme gitme kal.

Bugün küskün bir gün var masamda bütün ayrılıklardan arta kalmış ayrılık usulca büyür içimde son ra usulca uzaklaşır.

Gitmek altı harfin yan yana gelmesi kadar basit olabilir sana göre ama gitmek diri diri yakmaktı tüm alfabeyi göz göre göre.

Hoşça kal derken düşünmek gerekir. Neyi? Hoşça kalabilecek miyim bunca şeyin ardından. Onur Toraman

Bir ölme biçimidir hasret! Yar yüzünün olmadığı, bu yeryüzünde.

İnsanları kitap gibi düşünün. Kapaklarına bakıp aldanmayın, içini okuyunca anlarsınız asıl değerini

Ağlayışım terk edip gidişine değil. Ben! Sensizken, senden diye sensizliğini de sevmiştim. Sen, seninle, senide sensizliğini de alıp gittin.

Ne uzundur unutuş, ah ne kısadır ayrılık.

Ne olurdu biraz daha kalsan benimle öyle çok mutluyum inan seninle oyuncak misali oyna benimle seni unutmaya hazır değilim.

Eğer sevdiğin seni terk etmişse onu kendi haline bırak dönerse senindir, dönmezse zaten hiçbir zaman senin olmamıştır.

Benim kelime hazinem çok geniştir derdim. Senin bir kelimene yetemedim git ne demekti sevgilim?

Gitmekle gidilmiyor ki. Gitmekle gitmiş olamazsın; gönlün kalır, aklın kalır, anıların kalır.

Çekip giden sensin pes edende. Bir an gelir seven sensin sevmeyen de. Ama aşk işte bu ne yapacaksın sayende alışmayı da öğrendim Beni sevsen de sevmesen de.

Seni asilce sevdim, yerli yersiz tartışmalar yetmez seni benden ayırmaya.

Ne güzel olurdu ayrılık olmasaydı aklıma geldiğinde gözlerim dolmasaydı.

Kar taneleri gibi yaşıyoruz şu sıra, birbirimize değmeden. Ayrı ayrı eriyerek!

Bu şehirden her gidişinde şehri sanki ben uğurluyorum sen benden gideli çok oldu ama ben sana hala el sallıyorum.

Oyun bitti! Sevildiğini gördün, şimdi unutulduğunu izle.

Gittin de ayrıldık mı sandın? Sen orda sigaranı yakarsın, külü benim içime düşer.

Allah‘ım canımı bir sonbahar günü al ki, o vefasız getirecek bir gül bile bulamasın.

Ayrılığın acısını bende öğrendim. Ağlamayın, ben sizden de beterim. Eğer içinizde dertli yoksa ben dertliyim hepinize yeterim.

Hiçbir şey yolunda gitmezken sen nasıl gittin?

Üzülme gitti diye! Bu yılın modası böyle! Üç gün sever sonra bezer. Senin aradığın Aslı ile Kerem, 21. Yüzyılda ne gezer.

Ben Sensizdim! Akşamın yaklaştığı saatlerde kahrolursun görme ağladığımı. Başlayan düşü şafakla birlikte dağıtır ansızın her gün batımı.

Göz damlalarının yanaklarına çizdiği ıslak patikaları seyret seyretti yalnızlığın acısını anlayasın dudaklarını okşayan tuzlu tanecikleri hisset ki daha güzel ağlayasın, yüreğin kanasın.

Ayrıldık işte mutlu ol sevgilim ben yine sensiz yaşamaya sen yine bensiz mutlu olmaya devam et.

Beni terk edince yeni bir meyhane buldum mezarlığın tam karsısında. Bir gün beni ararsan ya o meyhanedeyim ya da tam karşısında.

Ne sevdalardan geçtik hiç biri vurmadı böyle hiç biri yakmadı cehennem ateşi gibi beni senin kadar. Ama hiç biri vicdansız da değildi senin kadar.

Madem gidiyorsun hadi kaldır kadehini son kez duyayım şerefe deyişini. Bu sarhoşu masada yalnız bırakma kal bu gece yarın belki hatırlamayız gideceğini.

Sensiz geçen zaman bana zehir oldu senin yokluğun benim sonum oldu. Güneş doğmaz günler geçmez oldu anladım ki bu yaşam sensiz geçmez oldu ay yüzlüm.

Şimdi daha iyi anlı yorum ki nefes almak değilmiş yaşamak. Ateşlerde yanmak gibi bir şey seni severken sensiz olmak.

Bu gebe yalnız kalmak ilk kez o kork tuğum karanlık la yoldaş hayaller imle sırdaş olama istedim. Unut maya çalışmak hatırlamaya kapısını açtı. Elimde kalan sana duyduğum sevgi ve duygular karmaşası oldu.

Neleri alıp götürmedi ki benden ayrılık kilometrelerce umut tonlarca sevgi taradığım saçları sıktığım elleri.