Albayım Sözleri

Bu yaşantının da sonu kötü bitecek albayım.

Kelimeler albayım, bazı anlamlara gelmiyor.

Sinirimden gülüyorum albayım. Çünkü sinirlerim artık gülmek için kafamın neşelenmesini beklemiyor. Bu karamsar beyinden bir kahkaha çıkmayacağı için, artık ben gülmüyorum, sinirlerim gülüyor. Hepsi bağımsızlığını kazandı albayım.

Herkes tarih okuyor albayım, bugüne değer veren kalmadı.

Ne sıkıntım, ne derdim olursa olsun albayım, gözlerime baktığı an bulutlara kadar çıkıyordum.

İnsana yürümeyi öğretiyorlar. Ama kimse yolu göstermiyor be albayım.

Fakat Allah kahretsin albayım, insan anlatmak istiyor.

Delirmek albayım, delirmek. Kim bilir ne kadar güzeldir. Aklın yok bir kere. Benim başıma ne geldiyse şu aklımdan geldi zaten.

Çok affedersiniz ama albayım, ben böyle yaşamak bilmiyorum.

Ah be albayım, neden bu kadar acımasız olur insanoğlu?

Gençliğimi çaldılar albayım, gençliğimi çaldılar!

Gözleriniz çok ses çıkarıyor, albayım.

Benim hevesim küçükken kırıldı albayım. Sonra kırık çıkıkçıya götürdüler yanlış kaynadı. Hayatım boyunca yanlış şeylere heves ettim durdum.

Bu acılar bir türlü geçmiyor be albayım.

Çok sevdik be albayım.

Masallar albayım. Bu dünyada sonu mutlu biten tek şey onlar.

Bedenim bir hayli yorgun, ruhum ise emekliye ayrıldı. Ben bu hayat için fazla ölüyüm albayım.

Oku albayım oku. Bizde, herkese yetecek kadar utanç var.

Ben ölmek istiyorum sayın albayım ölmek. Bir yandan da göz ucuyla ölümümün nasıl karşılanacağını izlemek istiyorum.

Bitiyoruz albayım. Doğmakla, ölmek arasında. Bitiyoruz.

Dünya çirkin, biz güzeliz albayım biz.

Daha erken fakat yoruldum albayım.

Fakat insan, tehlikeli oyunlar oynamak istiyor albayım.

Velhasıl kelam, ziyadesiyle tükeniyoruz albayım.

Kaybedelim albayım, kaybedelim ama önce kendimizden başlayalım.

Velhasıl yorulduk albayım.

Ben vedaları sevmem albayım. Hiç gitmesin insanlar. Hele gelmemek üzere giderlerse, çok üzülürüm albayım, dayanamam.

Ağlamıyorum albayım… Eriyorum. Yavaş yavaş eriyorum… Biraz şansım varsa buhar bile olurum.

İnsan bazı güçlüklerden, ancak onları unutmak suretiyle kurtulabiliyor albayım.

Bilemezsin Albayım bilemezsin. Bizim kaderimiz bu, anlamını bilmediğimiz kelimeleri yaşamak.

Ben artık biraz çöktüm albayım.

Anlamlar Albayım. Bazı kelimelere sığmıyor. Ayrılık mesela… Sevenlerin sınavı diyebilir miyiz?

Beklemek albayım. Hiç duymayan birine dünyanın en güzel şarkısını söylemek gibi.

Kötülük albayım, kötülük. Her insanın içinde var diyorlar.

Siz bilmezsiniz albayım. İnsanlık tek başına kollarımda can verdi. Yanında kimseler yoktu.

Fakat Allah kahretsin, insan anlatmak istiyor albayım; böyle budalaca bir özleme kapılıyor. Bir yandan da hiç konuşmak istemiyor. Tıpkı oyunlardaki gibi çelişik duyguların altında eziliyor. Fakat benim de sevmeye hakkım yok mu albayım? Yok. Peki albayım. Ben de susarım o zaman. Gecekondumda oturur, anlaşılmayı beklerim. Fakat albayım, adresimi bilmeden beni nasıl bulup anlayacaklar? Sorarım size: “Nasıl?” Kim bilecek benim insanlardan kaçtığımı? Ben ölmek istiyorum sayın albayım, ölmek. Bir yandan da göz ucuyla ölümümün nasıl karşılanacağını seyretmek istiyorum. Tehlikeli oyunlar oynamak istiyor insan; bir yandan da kılına zarar gelsin istemiyor. Küçük oyunlar istemiyorum albayım.

Aşk albayım. Tüm dünyaya kafa tutarsın da, bir yanak çukurunda diz çöktürür sana.