Kırgınlık Sözleri

Kırgınım. Kime olduğunu, neden olduğunu bilmeden… Belki hayata, belki kendime, belki de kıymet bilmeyen herkese.

Kalbim ağrıyor canım yanıyor gönlüm kırık… Sen nasılsın bilmiyorum ama ben iyi bakamadım kendime. Allah’a emanetim.

Ne yürek kaldı sana verecek ne de inancım kaldı seninle bu yolda gidebilecek, kızgınlıklarım içimde kor oldu seni toprağa gömecek.

Ve seni asla affetmeyeceğim. Ciğerimi söken bu kırgınlıkları bana yaşattığın için!

Kızgınlık çok gürültülüdür, oysa kırgınlık ne kadar da sessiz.

O kadarını da yapmaz diye düşündüğüm herkes tam olarak o kadarını yaptı. İcarus

Ne olursa olsun kırgın kalmayalım, kırgınlık olmasın aramızda canım sevgilim.

En çok sana kırılıyorum diyemediğimizden, bir tek sana kızamıyorum dediğimiz anlar vardır.

Bilirsin, kimsenin hakkı kalmaz kimsede. Ne bir milim ileri ne bir milim geri. Tam beni kırdığın yerden kırarlar seni.

Buruk kalbim düzelmez bu sözlerinle asla, sana ben inandım sevdim ama sen harcadın beni, sevgi yolunda dönme bana bir daha.

Küskünlüğüm hayata değil, içindeki beş para etmez insanlara. Bıkkınlığım ise, onların yüzüne bakmak zorunda kalmam aslında. Cemal Süreyya

Kalbini kırıyor diye üzülme; beklide hak etmediği yerden çıkmaya çalışıyordur.

İnsanların hayatlarına sorgusuz sualsiz girip sonra da darmadağın edip hiçbir şey söylemeden çekip gidenlerden nefret ediyorum. Böyle misin sende gerçekten gitmek mi istiyorsun?

Kimseye kırılma ve suçlama! Suçlanacak biri varsa o da sensin. Sonuçta o sana küçük bir umut verdi sen ise ona her şeyini verdin.

Ben kusursuz doğmadım, acemi ve sakardım. İyi bir insan olmaya, vicdanımı temiz tutmaya çabalarken kırıldım. Hayat çok ince çok kırılgan… İnci Aral

Gittim! Şimdi bir mevsim değil, bir hayat girdi aramıza, ne sen dönebilirsin artık geriye, nede ben kapıyı açabilirim sana.

Ne rüzgârıma tül ne fırtınama talan lazım! Ne tahtıma kul ne bahtıma yalan lazım! Bana bir ben, bir de beni anlayan lazım.

Bende hakkın kaldıysa eğer, sevildiğin günlere say.

Dal rüzgârı affetse bile dal kırılmıştır bir kere.

Önemsedikçe yitirdiğim insanlar var.

Kızgınlığım geçer de kırgınlığıma çare bulamıyorum.

Kime ne emanet ettiysek ya kırdı ya da kaybetti. Anladım ki emanete en güzel bakan Allah idi.

Keşke yalan söylemeseydin bana, keşke gözlerime bakarken seni seviyorum demeseydin bana! Yalancı sevgilinin yalancı gözleri!

Kırılan yürekler düzelir elbet, yüreği kıran kelimeler akıldan gitmez buda bir gerçek!

Tek başına hayatı öğrenen insanı, kimse yokluğuyla korkutamaz.

Sana seni anlatamam isyan edersin aşkı tekrar istemem ziyan edersin.

Suskunluğun süresi bilinmez, ne kadar istersen o kadar susulur. Lâkin kırgınlık muammadır, süresi erken dolar ve o en sevilen bile unutulur.

Gerçekleştirmeye yüreğin yetmiyorsa lütfen benimle hayal kurma! Karşındaki bir kişilik ve kırdığın şey bardak değil kalp!

Adeta bir silgi gibi ben tükendim. Başkalarının yaptıkları yanlışları silmeye çalıştım, mürekkeple yazmışlar oysa. Ben kurşun kalem silgisiydim, azaldığımla kaldım.

Her şeyin kadar değil değeri kadar seveceksin. Çünkü beklentin ne kadar çok olursa o kadar kırılırsın.

Artık gelme. Çünkü hayallerim bile sana kırgın.

Sus gönlüm. Bütün bu susmalarına karşılık her şeyin hayırlısının olacağına inanarak sus. Her susuşun bir cevap olsun. Her susuşun sabrın olsun. Her susuşun duan olsun.

Hani derler ya; insan sevdiğine hiç kırılır mı? Aslında insan en çok sevdiğine kırılır.

Kırık kalpler hikâyesi kısa olur. Ne olsun derler “hiç” dersin, biter.

Yaşarken kıymetim bilinmemişse, dost olup kalbime girmemişse, severek yüzüme gülünmemişse. Neyleyim ölünce gözyaşını.

Seni o kadar çok seviyorum ki aşkım, kırgınlık olsa da aramızda, bu can sana feda bir tanem.

Garip değil mi? Ulaşamayacağımız kadar yüksekte sandığımız kişiler, aslında eğilemeyeceğimiz kadar alçaktadır. V. Hugo

Kırgınlık değil içimdeki sevgilim sadece sözlerin dokundu yüreğime inceden… Dal kırıldığı yerden, insan da kırıldığı kalpten koparmış.

Gönül ne kadar affet dese de kırgınlık baki kalıyor bazı konularda.

Bu yüreğe bu kadar acı fazla dersin bazen kendine. Ama hata bizde… Küçücük bir yürekle kocaman sevmek ne haddimize!

Kimseden bir şey bekleme, böylece asla hayal kırıklığı yaşamazsın.

Dal istediği kadar güçlü olsun, rüzgâr istediği an kırabilecek güçtedir. Sen istediğin kadar güçsüz ol kalbimi kıracak kadar güçlü sözlerin.

Seni ne kadar çok sevdiğimi biliyorsun peki ne kadar kırgın olduğumu biliyor musun?

Kelimelerinle ruhumda açtığın yarayı, aynı ağızdan çıkan sözlerinle nasıl iyileştireceksin?

Artık yazdıklarımda arama kendini! Çünkü ben, suskunluğuma gömdüm seni.

Ne mi yapıyorum? Alçalan insanların, yükselen değerlerinden ‘uzak’ duruyorum.

Ne hayata heves olarak baktım ne de herkesi hayatıma nefes olarak kattım. Ne hayata oyunmuş gibi baktım ne de hayatıma girenlere oyuncak muamelesi yaptım. Tek doğrum insanlara yaratanın eseri olduğu için sevgi ile baktım sonucu her ne kadar aleyhime olsa da.

Hayat kırgınlık için yaşanılmıyor, bu kırgınlığa son verelim mi?

Hiçbir sevap mutlu etmedi ki beni, seninle girdiğimiz günahlar kadar.

Ben, senin ilkokul yıllarında durmadan yere düşürdüğün kurşun kalem gibiyim. Dışı sapasağlam, içi paramparça!

Kalp kırmak o kadar kolay ki bir hata yaparsın hemen kırılır peki ya o kırılan kalbi düzeltmek kırmak kadar kolay mıdır?

Doğruları söylediğimde kırılacaksan bana, durma kırıl tuz buz ol karşımda! Ama bu sözlerimi unutma aşk emek ister kelime değil!

Ne kadar kırgın olsam da sana bir şey diyemiyorum.

Kırgınlıklarım var benim anlatmaya kelimelerin bile yetmeyeceği ve ben hepsine neyse deyip susuyorum.

Kırgınlık yüreğe vurunca dil sükût eder, ağrısı bedeni sarsa da acısı gözünden düşer. Rasim Yılmaz

Kırdıysa; sessiz kal. Sessizliğinden kırıldığını anlamıyorsa onsuz kal.

İnsanları ayakta tutacağım diye hep kendim yıkılıyorum.

Seni seviyorum diye başlayan ve ama diye devam eden cümlelerden bıktım seviyorsan seviyorsundur aması olmaz bu işin üstelik bir cümlenin sonunda ama varsa bir önceki yargının hiçbir hükmü yoktur artık.

Gözlerimden tut da ciğerlerime kadar kırgınım. Can Yücel