Kolpa Sözler

İnsanlar vardır sevginin en yücesine layıktır! İnsanlar vardır sevginin en yücesini versen de aşağılıktır.

Bedeninin değil, aşkının, sevginin talibi olmuştum sadece.

Gidişine illa bir isim konulacaksa, mal kaybı diyelim.

Şimdi sana çay söylesem onu da soğutursun.

Senin sesin güzeldir, hadi bize iki çay söyle.

Evet anladık biliyoruz zaten, tipinizin gideri var ama karakterinizin ederi yok!

Avucumun içi kadar yüreği olmayan adamlarda kolum kadar dilin olması onların artısı olsun ben eksilerimle sarhoşum.

Seni unutmak mı? Ey sevgili içimdeki yangın sönüyor artık! Nasıl da kül oluyorsun bir bilsen, bir görsen.

Gökyüzü; bazen ciğerime doluyor.

Yüreklerde ünlem akılarda soru işaretiyim anlayana çok anlamayana az gelirim.

Unutma ki insanlar hiçbir zaman değişmez, sadece yalan söylemenin yeni bir yolunu bulurlar.

Öyle masum durduğuma kanma sakın şafak karanlık olsa da “firarım” yakın.

Biz kaybetmeye ilkokulda silgi ile başladık, sen neyin kafasındasın.

Kuru sıkıymış anladım bizim tüm hikayemiz. Öldürmedi bu mudur en kuvvetli darben.

Kış gelince hemen tutacak el ararsınız, ben anamın bol limonlu mercimeğiyle mutluyum.

Belki sihirbaz değildik ama bizde çok şeyimizi kaybettik.

İşim düşmedikçe kendime bile uğramıyorum. Sen de kimsin!

Bir sevdiğim olsun istiyorum; öyle bir sevsin ki beni, içime çektiğim sigaramın dumanını bile kıskanacak kadar sevsin.

Ben en azından katilimi tanıyorum. Fakat sen bir gün sevilmediğin bir yürekte, kim vurduya gideceksin.

Tespih olmuşsun güzelim; herkesin elinde şak şaklardasın.

Sen bakma bize güzelim kimine göre adam, kimine göre yalanız. Rahat olun siz, biz adamına göre adamız.

Altın gibi kalbin olsa neye yarar, ayarın düşük olduktan sonra.

Alttan aldık yeteri kadar, bundan sonra herkes ederi kadar!

Kendini benim yerime koy diyeceğim de bu kadar şerefi bünyen kaldırmaz.

O kadar kızın arasında gözün benim hatunuma kayarsa, ben de o zaman sana kayarım adamım.

Bilirsin sevgili yârim ben beceremem yaşamayı. Bir damla su olsam, gider rakıya damlarım.

Karanlık beni hapsediyor… Hepsi gerçeği görmem için… Ama gerçek olan tek şey ölüm… Ve o beni çağırıyor.

İnsanlar böyledir. Bazıları yalan olur, bazıları yılan. Çok nadir şu dünyada adam gibi kalan.

Ben senle toprağa giderim diyenleri çok gördüm. Ben öyle diyenleri toprağa hep yalnız gömdüm.

Yalnızlığına iyi bak sahip çık, kaç kişinin emeği var onda kim bilir.

Koşa koşa gelsen bile, yıldızları gökten indirsen de dikkat et sen kendine, iyi bak mutluyum böyle.

Eğer isteklerin için savaşmıyorsan, kaybettiklerin için ağlama.

Biz sevgide, aşkta hep gelmeyenleri bekledik, sonra sigaramızı yakıp kaçak çayımızı demledik.

Satmadık dostumuzu, bildik hasmımızı, kapatmadık eskilerden kalmış yaralarımızı, akıtırız kardeş uğruna kanımızı. Bilsinler ki krallar ölmeden bırakmaz tacını.

Bazen sevda o kadar acıdır ki; öve öve bitiremediğiniz aşkınızı, gün gelir söve söve bitirirsiniz!

Bu gece kurduğun hayallerine, âmin olmaya geldim.

Fırtına ne kadar sert eserse essin, kayadan alıp götüreceği sadece tozudur.

Sofular haram demişler, bu aşkın şarabına. Ben doldurur ben içerim, günah benim kime ne!

Aşk kız arkadaşının dudağından öpmek kadar ucuzsa bende o aşkı satacak kadar şerefsizim.

Yaşasak mı ölsek mi, karar vermek zor.

Kaçan, giden balonlara el sallayın, nasıl olsa havaları sönünce geri inecekler!

Sen istediğin kadar kalbimi kır; bende gözyaşı tükenmez güzelim!

Senin dünyaya baktığın pencere kirliyse, benim çiçeklerim sana çamur görünür.

Dertler nereden gelirse gelsin, neyse ki çayın demi var, hayatın gamına inat.

Şaire sormuşlar; gidene mi küfür etmeli, kalıp bekleyene mi? Şair durur mu, yapıştırmış cevabı; ikisini de salla, çay var mı çay.

Laf dalaşına girme kapak olursun, uğraşma etiket olursun, adam ol belki yanımda yer bulursun!