İç Yakan Sözler

Bir gün karşılaşırsak, inşallah düşman gibi değil de pişman gibi bakarsınız.

Sol siz de bir müziğe ait sembolken, bizde yangın yeri.

Üzülme! Atmayan kalp kırılmaz.

İnsan sahip olduğundan vazgeçebilirmiş, vazgeçemediği ise ait olduklarıymış.

Son söz söylenmedi bu aşkta! Öldürmediysen beni içinde henüz ki yapmamışsındır bilirim, gömerken beni son kez içinden Seni Seviyorum de. İnançsız gitmesin aşkımız. Gitmesin, gitme sen, gitme aşkım.

Sustuğum kadar sevdalı, konuştuğum kadar yaralıyım aslında.

Bana zaman ayırmayan herkesten gitmek farz olur bana. Kalmaların ezik duruşu benlik değil. Gitmelerin o asil duruşunu hiç kimseye bırakmam.

Hayatta üç şeyi sevdim; seni, kalbimi, ümit etmeyi, seni sevdim, sensin diye, kalbimi sevdim, seni sevdi diye, ümit etmeyi sevdim, belki seversin diye.

Herkesin yalnızlığı kendine benzer. Benim ki biraz gürültülü biraz kalabalık ve çokça dağınık işte. Çok fazla kitap ve çok fazla boş bardak var.

Ağlamak ruhun kanama şeklidir. Sargısı yok, çaresi yok, sebebi var.

Sana bakamıyorum sana söyleyemiyorum sana dayanamıyorum seni seviyorum ama diyemiyorum çünkü utanıyorum!

Bir insanın yüreğinde ne kadar varsan umurunda da o kadar olursun.

Nasıl unuttuysan çocukluğunu ve kırılan oyuncaklarını, kırılan kalbini de öyle unutacaksın!

Hayat; bazı şeyleri kafana vura vura, bazı şeyleri kalbini kıra kıra öğretir.

Eğer bir gün aşkın ölürse onu doğduğu yere göm kalbine.

Kalanı hak ettiği gibi ağırladıysa bu yürek, gideni de layık olduğu gibi uğurlamasını bilir elbet!

Senin için üzülüyorum. Benim için zamanında çok sevdi diyecekler belki evet. Ama sen kocaman bir yanılgıdan ileriye geçemeyeceksin.

Hiç mutlu bir yaşantım olmadı bu dünyada ölümü bekledim sensizliğin kucağında.

Sensizken hiç böyle olmamıştım. Ya sana alıştım ya sevgine. Yeter ki alıştırma beni sensizliğe.

Ne seni unutmak gibi bir çaba var yüreğimde, ne de aşkımı körükleyen bir rüzgâr, ne seni görmeden durabilecek kadar güçlüyüm, ne de kaybetmeye dayanacak kalbim var.

Eğer bir gün sevmek istersen önce kendini sev, daha sonrada istersen beni, ama beni; beni sever gibi değil kendini sever gibi sevmelisin, çünkü ben seni öyle sevdim.

O gittikten sonra tek kalırım sanıyordum, meğer yarım kalmışım.

Ben senin yüzüne değil ben senin o güzel saf kalbine âşık oldum benimle çıkar mısın?

El ayak buz kesmiş, yürek cehennem. Ahmed Arif

Yarım kalan bir hikâyeyiz seninle. Ne sen son cümlelerini söyledin, nede ben son noktayı koyabildim.

Bugün senin için bir şey yapmıyorsam, dün elimden geleni yaptığım içindir.

Güzel günler gelecektir belki de yaşayacak hevesim kaldı mı? O sorgulanır!

Üzülme! En azından herkesle hayal kurmaman gerektiğini öğrendin.

Ve bazen o kadar çok ağlarsın ki boğazına oturan yumruk yüzünden hiç mi sevmedin bile diyemezsin!

Yarla bir olamayınca, yerle bir olurmuş insan.

Ağlamak istiyorsanız asla yapmayın. Çünkü bir yerlerde sadece sizin bir gülüşünüz için, yaşayan birileri mutlaka vardır.

Ya durgun olmalı deniz; ya durmalı ya da kudurmalı, Sonuna kadar saplanamayacaksa hançer kınında durmalı, seven ölene dek sevilmeyecekse baştan unutulmalı.

Bir gün gelip soracaksın beni mi daha çok seviyorsun yoksa Tanrı’yı mı diye. Ben hiç düşünmeden Tanrıyı diyeceğim ve sen küsüp gideceksin.

Yalvarmak yerine, kaybetmeyi tercih ederim!

Yaşamak gecenin tüm karan lığına rağmen buğulu bir cama güneşi çizebilmektir. Yaşamak direnmektir!

Kaybetme cesareti olmayanın, gerçeği söyleme kapasitesi yoktur!

Her yüreğin bir yakanı, hayallerini yıkanı vardır.

İçinde ayrılık geçen şiirler yazma bana kilitle cümleleri eski sandığa.

Hiçbir zaman yanında olmayacak birinin, hep aklında olması çok saçma!

En büyüğün yanında zerre kaldım derim inanmazlar sen büyüksün bende bense senin zerren olayım bir kere.

Ne sözleriyle seni etkileyene, ne de gözü hitap edene aldan. Sen, sen ol, yüreğini titretene bağlan.

Kırılmış bir kalbin hesabı, bu dünyaya ağır gelir.

Sevmesini bilmeyen insanlara sonumuzu düşünmeden solumuzu verdik.

Sen en büyük sevgiyi hak edecek kadar mükemmel, herkesin sevmeyi hak etmeyeceği kadar özelsin.

Şimdi gelip sana döndüm desende kusura bakma ama sehpa da unutul muş bir çay gibiyim artık soğudum!